Door het ND ben ik naar de website van Jos Strengholt geleid, die het heeft opgenomen voor Bert Dorenbos, nadat die van de christelijke satirische website Goedgelovig de Gouden Bikini had gekregen voor het grootste anti-getuigenis van het christelijk geloof. Dorenbos had namelijk abortus even verschrikkelijk genoemd als de holocaust. De prijs gaat naar de persoon, kerk of christelijke organisatie die zich het afgelopen jaar in Nederland op de meest wereldvreemde manier heeft onderscheiden. Na de nominatie van een aantal kandidaten wordt de winnaar bij verkiezing aangewezen. Strengholt is fel. De holocaust was een onbeschrijfelijke gruwel, maar dat is abortus ook. Je moet het punt van vergelijking altijd goed in de gaten houden. In beide gevallen gaat het om ongewenste, onschuldige en weerloze mensen. In beide gevallen gaat het om ongelofelijke aantallen. De afschuw van abortus zou even groot moeten zijn als die van de holocaust. ‘Vinden we het doden van een foetus minder erg dan de manier waarop Dorenbos daarop kritiek heeft?’
Enerzijds begrijp ik Dorenbos en Strengholt. Het is onbegrijpelijk en ongehoord dat abortus op zo grote schaal wordt toegepast en zo breed wordt geaccepteerd als legitieme methode van geboortebeperking. Het gaat om mensjes in wording, waar in potentie alles al in en aan zit om uit te groeien tot volwaardige mens. Die worden zomaar vernietigd. Dorenbos zoekt steeds weer andere wegen om de wereld te schokken en tot nadenken te bewegen. Geeft het dan pas zulke pogingen vanuit een correcte en sociaal wenselijke houding te veroordelen? Ik kan me goed voorstellen dat Strengholt daar weinig van moet hebben.
Anderzijds vind ik dat hij te ver gaat. Om verschillende redenen. Allereerst zijn uitspraak: ‘Vinden we het doden van een foetus minder erg dan de manier waarop Dorenbos daarop kritiek heeft?’ Hiermee lijkt hij te impliceren dat je op alle mogelijke manieren kritiek mag uiten op abortus, als het maar minder erg is dan het doden van een foetus. Je mag abortusklinieken barricaderen en vrouwen verhinderen naar binnen te gaan, je mag aborteurs stalken, je mag lelijke verhalen over hen rondstrooien, want het is allemaal minder erg dan het doden van een foetus. En je mag abortus ook gelijkstellen met de holocaust, want ook dat is minder erg dan het doden van een foetus. Dat is natuurlijk niet de manier.
Een andere reden waarom ik Strengholts pleidooi geen succes vind is, dat hij het doel van de satirische prijs niet goed in het oog heeft. Het gaat om wie zich op de meest wereldvreemde manier heeft onderscheiden, niet om wie iets moreel afkeurenswaardigs heeft gedaan. Dat Dorenbos zich op een wereldvreemde manier heeft onderscheiden is goed te verdedigen. Zijn vergelijking roept wel een golf van verontwaardiging op, maar die richt zich niet tegen abortus, maar tegen de vergelijking met de holocaust. Hoe durft hij! Dorenbos komt in de beklaagdenbank omdat hij de holocaust misbruikt voor zijn propaganda. De vergelijking heeft een averechts effect. Dat was te voorzien. Dat Dorenbos dat onvoldoende in rekening heeft gebracht maakt hem wereldvreemd. Dan was Orban meer ter zake door een vrouwelijk pro-abortus kamerlid te confronteren met haar kinderwens. De schok die dat teweeg bracht, ging over de zaak zelf.
Ten slotte vind ik Dorenbos’ vergelijking ongepast, ondanks de punten van overeenkomst. De holocaust is zo erg, heeft het leven van zovelen verwoest, ook van nabestaanden en hun kinderen, dat je daarvanaf moet blijven, uit respect voor de dode en levende slachtoffers. Dat staat los van de vraag of andere misstanden vergelijkbaar erg zijn. Het is gewoon onsmakelijk en ongepast de holocaust te gebruiken om de ernst van andere verschrikkingen duidelijk te maken. Kennelijk wordt die ernst niet in gelijke mate ervaren. Dus moet die er door de vergelijking worden ingeramd. Mensen hebben daarbij het gevoel dat hun ouders, hun broers en zussen, zijzelf, hun medemensen, worden misbruikt voor een ander doel. Dat moeten we hun niet aandoen. Laat de slachtoffers met rust.