Bagage

Nog niet zo lang geleden kreeg ik de Telegraaf onder ogen. Ik lees die krant bijna nooit, maar op die dag kregen we hem door de bus. Mijn oog viel op de bijdrage van de huispsycholoog van dat blad. Hij vulde zijn rubriek met de volgende overwegingen.
‘Tegenwoordig hebben mensen bagage zonder iets in hun handen te dragen. Onzichtbaar zeulen deze lastdragers van alles op hun nek en is de kans heel groot dat zij op weg zijn naar een afspraak met hun psychotherapeut. Daar aangekomen dumpen zij hun emotionele rugzakjes leeg in de hoop verlicht te raken.’
Vervolgens vertelde hij uit eigen ervaring dat de cliënten, hoeveel ze ook in zijn spreekkamer dumpen, het allemaal weer vrolijk in de rugzak meenemen. Het maakt hun leven gewichtig.
Zijn reactie: ‘Eerlijk gezegd vind ik dat prima: ik heb toch al een hekel aan oude spullen.’ En zijn advies: ‘Wie op reis gaat door het leven, kan het beste licht bepakt zijn. Net als op een gewone reis heb je maar weinig nodig. Een mens zonder bagage heeft zin in de toekomst.’
Wat een oppervlakkig stuk was dat. Nee, niet alles daarvan is onzin. Sommige mensen koesteren inderdaad hun problemen zonder bereid te zijn er afstand van te doen. Deze koestering vervult een functie: de problemen worden gebruikt om aandacht en begrip van anderen te vragen. Dat lijkt me een ongezonde houding. Een goede psycholoog zal trouwens niet nalaten zo’n cliënt op een tactvolle wijze daarmee te confronteren.
Dat neemt niet weg dat mensen onvermijdelijk allerlei lasten meedragen. Dat kunnen zorgen zijn, dat kan verdriet wezen, dat kunnen verwijten zijn die je aan anderen of jezelf maakt, of de vrees voor onaangename mensen met wie je te maken hebt, of gewoon de last van een lichamelijke beperking of pijn.
Welke bagage draagt u met u mee? Was het maar zo dat je alles achter je kon laten en fris en vrij je levensreis kon maken!
Een levend christen ontkomt er niet aan om een last te voelen drukken. Hij tilt namelijk zwaar aan wat er niet goed zit in de wereld en in zijn eigen hart. Dat zit hem dwars, omdat het indruist tegen Gods bedoeling met ons leven.
Gelukkig zijn wij niet aangewezen op een psycholoog die het wel best vindt als wij onze rugzak weer vullen met onze onverwerkte problemen. Dan is hij ervan af.
Wij hebben een Verlosser die onze zwakheden op Zich heeft genomen en onze ziekten heeft gedragen (Matteüs 8: 16). Hij roept ons toe: ‘Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven’ (Matteüs 11: 28). Hij schenkt ons verlichting en vergeving. Hebt u ook zin in de toekomst die Hij belooft?