Bottlenecks zijn letterlijk flessenhalzen. Het kenmerk van een fles is, dat die smal toeloopt. Dat is wel handig, want dan kun je gedoseerd schenken. Maar als je een lege fles vol zou doen met knikkers, zou je merken dat een flessenhals niet werkt. Misschien dat er een of twee knikkers naar beneden vallen, als je de fles omkeert, maar dan zit de zaak vast. De uitgang is geblokkeerd. De knikkers duwen elkaar opzij en er komt er niet één recht voor de opening.
Hetzelfde doet zich voor in het verkeer. Als verschillende brede wegen samenkomen en de auto’s moeten van vier naar twee banen, dan heb je ook een bottleneck. Wanneer het druk is, stagneert de doorstroming. Er ontstaan lange files.
Je kunt ook bottlenecks ervaren om te geloven. Dat is net zo iets. Je zou wel willen, maar je hebt te weinig ruimte. De opening is te nauw. Je loopt vast. Wat is bij u, bij jou de bottleneck? Is het de druk waaronder je leeft, zodat het geloof wegzakt en het er niet uitkomt? Of vind je het niet rechtvaardig zoals de dingen gaan? Zijn het je zorgen die je niet van je af kunt zetten, zodat je denkt: wat heb ik aan mijn geloof? Ben je vol van wat je wilt bereiken en wat je kunt kopen? Heb je het te druk met feest vieren, zodat geloven alleen maar hinderlijk lijkt? Heb je te veel vragen en twijfels? Ergens wil je wel, maar er is van alles wat je tegenhoudt. Hoe lossen we dat op?
Door eerst eens goed na te denken waar de bottleneck zit. Tot nu toe hebben ik allerlei uiterlijke omstandigheden aangewezen die het geloof in de weg staan. Zoals wanneer je ergens te laat komt, je zegt: sorry, ik kon er niets aan doen, ik stond in de file. Zo zouden we kunnen zeggen: ‘ík wil wel geloven, en dat het toch niet lukt, daar kan ik niets aan doen!’ Dat mijn leven onder stress staat, en dat ik er niet overheen kom dat er zo iets ergs is gebeurd in mijn omgeving, en dat ik problemen heb die mij in beslag nemen, daar kan ik toch niets aan doen? Dat overkomt me! En je mag toch ook wel eens gezellig uitgaan en van het leven genieten? En ja, dan slaap je zondags wel eens uit. Dat is de enige dag dat het kan. Daar heeft een mens toch ook wel eens behoefte aan! Het klinkt allemaal best redelijk.
Maar nu eens omgekeerd geredeneerd. Hebben de mensen die wél uit het geloof leven dan nooit last van stress of angst? Maken die geen dingen mee waar ze het moeilijk mee hebben? Leven gelovigen soms zonder zorgen, en zonder vragen? Hoeven die er niet over na te denken hoe ze hun geld zullen uitgeven? Hebben die nooit eens zin om zondagsmorgens uit te slapen? Zij hebben dat natuurlijk ook! Toch laten zij zich leiden door het geloof en is dat voor hen een sterkere kracht dan alles wat ertegenin gaat.
Conclusie: de bottlenecks zitten niet in de omstandigheden buiten ons, ze zitten binnen in ons. De belemmeringen om het geloof werkelijk tot een doorbraak te laten komen, moet je bij jezelf zoeken. Als je andere dingen belangrijker vindt, ben jij het die dat vindt. De dingen van het leven zijn net zo belangrijk als dat je ze zelf maakt. En als je je laat afleiden van het geloof omdat je vindt dat het leven onrechtvaardig is, dan kun je je afvragen waarom dat jij vindt dat je ergens recht op hebt. En als je je laat stressen en blijft piekeren, dan laat je dat wel zelf toe. En als je vindt dat je de ontspanning en het uit je dak gaan niet mag missen, dan stel je wel zelf die prioriteiten.
Wil ik daarmee zeggen dat gelovigen beter zijn? Nee, die zijn net zo goed mens of net zo min goed mens als ieder ander. En toch is er een verschil. Het verschil zit in de ontdekking van de kracht van het geloof. Het geloof in Christus heeft iets sprankelends. Het geloof is als de champagne die uit de fles bruist, flessenhals of niet. Ja, juist door die bottleneck komt de mousserende wijn er met extra kracht uit. Het geloof is de verbinding met God. En de Geest van God houdt het levend. We leven na Pinksteren. We mogen leven door de Geest.