Met grote stelligheid beweren Trump en in zijn kielzog de Republikeinen dat de impeachment van de president een grote schijnvertoning is van de Democraten. Die zouden niet tegen hun verlies kunnen en nog steeds niet hebben verwerkt dat Trump in 2016 de verkiezingen heeft gewonnen. Ze zouden er al vanaf het begin op uit zijn hem ten val te brengen. Nu hebben ze zijn uitspraken in een telefoongesprek met de kersverse president Zelenski van Oekraïne als de stok gebruikt om de hond te slaan.
Het grootste bezwaar van het Huis van Afgevaardigden waarin Democraten de meerderheid hebben is, dat Trump de militaire steun van 400 miljoen dollar afhankelijk stelde van een juridisch onderzoek in Oekraïne naar de handel en wandel van Hunter Biden, zoon van Trumps belangrijkste rivaal in 2020 bij de nieuwe presidentsverkiezingen, Jo Biden. Daarmee heeft Trump zijn eigenbelang, namelijk het besmeuren van zijn rivaal, boven het landsbelang gesteld, te weten de steun van een bondgenoot tegen de aartsvijand Rusland. Kort gezegd, Trump heeft de door de volksvertegenwoordiging goedgekeurde steun afhankelijk gemaakt van een tegenprestatie: voor wat hoort wat; in juridische termen: quid pro quo.
Nu heeft Trump dat natuurlijk niet letterlijk zo gezegd, dat is meer iets om tussen de regels duidelijk te maken. Hij heeft gezegd: nu wil ik wel dat jij mij een gunst bewijst. Bovendien heeft hij aanvankelijk de uitkering van het steunbedrag eerst opgehouden en ook de door Zelenski gewenste ontmoeting in het Witte Huis vooruitgeschoven. En zeer gekwalificeerde diplomaten die bij de zaak betrokken waren, hebben bevestigd dat het hier om een verwerpelijk quid pro quo ging. Deze vermenging van persoonlijk belang en staatsbelang komt neer op corruptie.
Toch is tot vervelens toe door Trump en de Republikeinen herhaald: géén quid pro quo, vanuit Trumps beproefde methode dat als je iets maar vaak genoeg zegt, de mensen het wel gaan geloven. Voor een buitenstaander die van tijd tot tijd CNN volgt, zeker wanneer de publieke getuigenverhoren plaatsvinden, is het een ergerniswekkende ontkenning van de problematiek tegen beter weten in.
Inmiddels hebben we een bevestiging gekregen van Trumps handelwijze in zijn commentaar op de kritische bijdrage van hoofdredacteur Mark Galli van Christianity Today . Dit tijdschrift is een belangrijke spreekbuis van de evangelische christenheid in Amerika. Galli is in het licht van alle getuigenissen van oordeel dat Trump moet worden afgezet. Hoe reageert Trump hierop? Hij twittert: Geen enkele president heeft meer voor de evangelicals gedaan dan ik. Dit geeft te denken. Want wat gebeurt hier? Hij zet de evangelicals neer als ondankbare en onredelijke onderdanen. Hij heeft zo veel voor hen gedaan, dat ze hem wel wat meer dankbaarheid mogen tonen en wat minder kritisch mogen zijn. Een verbluffend staaltje van quid pro quo.
Het is duidelijk dat deze dingen totaal niet tot elkaar in verhouding staan. Of hij afgezet moet worden vanwege corrupte handelingen staat volledig los van wat hij voor welke bevolkingsgroep dan ook heeft betekend. Die zaak moet op zichzelf beschouwd worden. Kennelijk zit Trump zo niet in elkaar. En omdat hij zo niet in elkaar zit, zal hij in al zijn contacten en verrichtingen als president zijn eigenbelang laten prevaleren. Weg met die president.