In de rubriek ‘Uit de hoofdredactie’ van 2 januari heeft adjunct-hoofdredacteur Koert van Bekkum terugblikkend een handelwijze van de krant (het ND) in 2009 betreurd en het voornemen geuit om het voortaan beter te doen. Het gaat om de zorgvuldigheid in de berichtgeving over gevoelige thema’s.
Het gaat over de manier waarop over de uitgebreide herdruk van Genade als erfgoed door predikant A.J. Mensink werd besproken. Het betrof de inhoud van de uitbreiding, over het toepassen van tucht op gemeenteleden in het algemeen en kerkenraadsleden in het bijzonder die zich hebben laten overdopen. De citaten klopten, de auteur was niet verkeerd weergegeven, aldus Van Bekkum, maar de nuances en de voorzichtigheid die de auteur aan de dag had gelegd kwamen in het verslag niet tot hun recht. Dat erkent hij nu als een tekort. ‘En wij leerden weer dat je over gevoelige thema’s beter wat breder kunt berichten.’
Deze uitspraak verheugt mij zeer. Ik weet namelijk uit ervaring hoe ongenuanceerde berichten in het ND grote schade kunnen aanrichten. In de samenvatting van een boekje van mijn hand over een zeer gevoelig onderwerp beperkte de journalist zich tot de weergave van de meest saillante punten, zonder de ruimte te hebben of te nemen om recht te doen aan de argumentatie die daartoe leidde. Een uitstekende manier om het gesprek over de inhoud van meetaf aan de nek om te draaien en de schrijver neer te zetten als een notoire dwaalgeest.
En ja hoor, een collega-predikant klom in de pen en sprak schande van de opvattingen die ik durfde te verdedigen, daarbij uitsluitend afgaande op de tekst van het krantenbericht. En de redactie zag er geen been in dit artikel te plaatsen.
U kunt zich dus voorstellen dat die slotwoorden in de bijdrage uit de hoofdredactie me als muziek in de oren klinken: ‘En wij leerden weer dat je over gevoelige thema’s beter wat breder kunt berichten.’
Toch ben ik nog niet helemaal gerust. Van Bekkum laat de erkenning van het redactionele tekort voorafgaan door de opmerking dat de citaten klopten en de auteur niet verkeerd was weergegeven. Zou het niet van wijsheid getuigen als de redactie inzag, dat een auteur alleen juist kan worden weergegeven als ook de nuances die hij aanbrengt tot hun recht komen, en dat een auteur, als hij niet juist wordt weergegeven, verkeerd wordt weergegeven? Het is immers de toon die de muziek maakt. En een halve waarheid is zomaar een leugen.
Ik wens de redactie van het ND veel wijsheid toe bij de berichtgeving in het nieuwe jaar.