Al een paar dagen huppelt het konijn van de buren vrij rond in onze tuin en in de aangrenzende percelen. Het is uit het hok gesprongen, nadat de buurjongen het deurtje niet goed dicht had gedaan. Dat vrije leven bevalt hem wel. Pogingen om hem te vangen zijn tot nu toe op niets uitgelopen. Wat wil je ook. De omgeving is als een paradijs met zoveel groen. Er zijn in de directe omgeving geen agressieve of speelse honden die hem de stuipen op het lijf jagen. Zijn enige medebeesten zijn een paar vredelievende katten. En de buren van de buren zijn best aardig, al zeg ik het zelf. En dat zal zo blijven zolang de overlast zich beperkt tot een paar keutels in het gras. Dit leven is toch veruit te verkiezen boven de zeer beperkte bewegingsvrijheid achter de tralies van een gesloten hok.
Er zijn mensen die het christen-zijn in een kerkelijke gemeente gelijk stellen met een konijn in een hok. Misschien hebben ze dat zelf vroeger zo ervaren en voelden ze zich belemmerd in hun bewegingsvrijheid. Toen ze de kans kregen daaruit te ontsnappen, hebben ze die kans gegrepen. Ze zijn door het deurtje naar buiten gesprongen en voelen zich nu vrij.
Maar wat wij met konijnen doen, doet God niet met ons. Hij sluit ons niet op in een hok. Hij wil dat wij vrije mensen zijn.
En toch hebben sommige mensen een beklemmend gevoel bij de kerk. Hoe komt dat? Misschien werd daar de liefde niet gedeeld. Het is met heel veel dingen zo: als je het niet uit liefde doet, wordt het een last en een sleur. Dan voel je je erin gevangen. Dat kan ook in de kerk. Naar elkaar omzien wordt dan: op elkaar letten. Áls dat nog gebeurt, want zonder liefde leef je gemakkelijk langs elkaar heen. Wanneer je ze nodig hebt, zijn ze er niet, en wanneer ze jou nodig hebben, geef jij niet thuis. Dan is de liefde ver te zoeken.
Toch valt er meer van te zeggen. Want voor dit moment heeft het konijn het wel prima voor elkaar, maar hoe zit dat op de lange duur? Wanneer het kouder wordt en de tuinen er kaal en doods bij liggen. Waar vindt het dier beschutting en genoeg voedsel? Dan is het hok en de dagelijkse verzorging zo gek nog niet!
Wij zijn kwetsbare mensen. Wij hebben bescherming nodig, zeker als de wintertijd in ons leven aanbreekt. God geeft die bescherming en Hij geeft ons aan elkaar. In zijn liefde neemt Hij ons aan, Hij vergeeft onze fouten en geeft ons vrede en moed. Hij heeft mooie plannen en neemt ons mee naar zijn toekomst. Dat geeft nieuwe energie. Je kunt ertegen. Je denkt: laat ik dicht bij Hem blijven, en je leest hetzelfde verlangen in de ogen van anderen. Je voelt je verwant, als broers en zussen. Geen eenzame opsluiting. Vrijheid en saamhorigheid.
Ontdek het maar.