Op 1 april was in het praatprogramma van Jeroen Pauw de twitterjihadist Shabir Burhani te gast aan tafel. Deze Leidse student noemde de aanslag bij Charlie Hebdo vanuit het oogpunt van de sharia volledig toegestaan en aanbevelenswaardig. Hij kwam verder in het nieuws doordat de Rabobank zijn rekening sloot op basis van de wet die financiering van terrorisme verbiedt.
Burhani beriep zich op de vrijheid van meningsuiting om zijn standpunten te verkondigen. Waarom krijg ik toch zo’n walgelijk gevoel als ik hem zijn standpunten hoor verdedigen, hoewel ook ik voor de vrijheid van meningsuiting ben? Ik houd het bij zo’n gesprek niet lang uit en schakel over op een ander kanaal. Van mijn afkeer geef ik de lezer hieronder rekenschap.
Het eerste is, dat hij zich beroept op de vrijheid van meningsuiting in dit land. Dat is ronduit hypocriet. Immers, de vrijheid van meningsuiting is gebaseerd op westerse culturele waarden. Saoedi-Arabië kent die vrijheid van meningsuiting niet. Het nieuw gevormde zogenaamde kalifaat evenmin. Burhani bestrijdt de westerse waarden, waaronder de vrijheid van meningsuiting valt, maar hij maakt er wel gebruik van. Daarmee eet hij van twee walletjes en is hij niet geloofwaardig.
Oké, hij beroept zich op de vrijheid van meningsuiting. Staat hij mij toe mij ook op de vrijheid van meningsuiting te beroepen? Dan maak ik daarvan gebruik door te zeggen dat Jezus Christus belangrijker is dan alle andere profeten, Mohammed incluis. Meer nog, Mohammed heeft mijn Verlosser beledigd. Hij heeft namelijk ontkend dat Jezus de Zoon van God is en dat Hij de overweldigende liefde van God heeft getoond door voor ons aan het kruis zijn leven te offeren. Het gaat nog verder. Alle aanhangers van Mohammed beledigen mijn Verlosser door het beeld dat Mohammed van Hem heeft gegeven te aanvaarden.
Het tweede probleem is, dat Burhani de islam in diskrediet brengt. Hij vindt de aanslagen in Parijs te rechtvaardigen vanuit een beroep op de sharia. Dit is dus volgens hem de opvatting van de officiële shariagetrouwe islam. Ik wilde dat er toegewijde moslims opstonden die met hem hierover in discussie gaan. Misschien gebeurt dit wel, maar het onttrekt zich aan mijn waarneming. Dit moet in de publieke ruimte gebeuren. Anders loopt het beeld dat wij van de islam hebben nog meer deuken op, hetgeen de integratie nog meer bemoeilijkt.
Mijn derde probleem met iemand als Burhani is, dat hij het in de grond van de zaak met Geert Wilders eens is. Dat lijkt opmerkelijk. Immers, Wilders bestrijdt de islam, Burhani bestrijdt de westerse cultuur. Ze staan tegenover elkaar. Maar ze zijn het er beiden over eens dat de westerse cultuur en de islam niet samengaan. Het is het een of het ander. Dit versterkt de polarisatie en geeft Wilders gelijk. Zo’n islam kunnen we in het vrije westen niet dulden.
Ik geloof nog steeds op dat er ook een meer gematigde islam mogelijk is die wel in onze samenleving past. Maar laat mijn geloof niet al te zeer op de proef worden gesteld. Help mij om in dit geloof te kunnen volharden.