Hoe moeten we de verspreiding van het coronavirus beteugelen? 1G? 2G? Of 3G. 1G betekent: alleen de mensen die getest zijn, mogen naar binnen. Maar dat vraagt om zo’n enorme testcapaciteit, dat dit niet reëel is.
2G wil zeggen: alleen de mensen met afweerstoffen mogen naar binnen, hetzij doordat ze genezen zijn, hetzij doordat ze zijn gevaccineerd. Ongevaccineerden komen er niet in, ook al zijn ze negatief getest. Want gevaccineerden kunnen het virus bij zich dragen en daarmee de ongevaccineerden besmetten. Dat leidt tot veel te hoge aantallen positief getesten. De ziekenhuizen kunnen dit niet aan. Maar dan sluiten we de nonvaxxers buiten en dat leidt bijna tot vaccinatiedwang. Dat is zo’n grote inbreuk op de persoonlijke levenssfeer, dat we dat niet willen.
3G dan: je mag naar binnen als je antistoffen hebt (door besmet te zijn geweest en/of door vaccinatie) of als je een negatief testbewijs kunt laten zien. Dat past het beste bij onze vrijheidsnormen, maar het is niet effectief genoeg.
Hoe komen we hier uit?
Misschien is er één manier om het virus effectief terug te dringen. Dat is dat de ziekenhuizen zodra een bepaald percentage ziekenhuisbedden door coronapatiënten wordt bezet, een opnamestop voor coronapatiënten instelt.
Dat lijkt een draconische maatregel: iemand met zware klachten, misschien wel ademnood, krijgt te horen: helaas, u kunt er niet meer bij. Ongetwijfeld gaat dit tot schrijnende situaties leiden die veel commotie zullen veroorzaken.
Echter, hoe schrijnend is het dat mensen die snakken naar een hartoperatie of een behandeling tegen kanker nu alsmaar moeten wachten, omdat er niet genoeg plaats is op de IC. Is dat niet precies hetzelfde, al lijkt hun situatie minder urgent? Die lagere urgentie is veelal maar schijn, want de risico’s op onomkeerbare en fatale schade worden door het uitstel verhoogd, ook al valt dat niet per geval precies vast te stellen. De urgentie lijkt alleen maar lager, als gevolg van het feit dat het verloop bij een individueel geval minder goed is te voorspellen. Maar de statistieken spreken duidelijke taal. Niet even acuut, maar wel even urgent.
Wat zijn de voordelen van zo’n opnamestop?
– Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen gevaccineerden en ongevaccineerden. Vol is vol. Geen discriminatie dus bij de poort.
– Het 3G-beleid kan worden voortgezet. Dit is niet supereffectief, maar dat drukt niet meer op de ziekenhuisbezetting. De opname wordt bepaald door de vastgestelde maximale opnamecapaciteit.
– Andere behandelingen kunnen ook doorgaan, zonder dat het personeel overbelast raakt.
– De verantwoordelijkheid komt te liggen waar die hoort: bij ons allemaal. Wíj zijn er verantwoordelijk voor dat het aantal besmettingen zo laag wordt en blijft, dat er geen patiënten onbehandeld moeten blijven.
– Dit beleid gaat ertoe leiden dat meer mensen zich laten vaccineren. Het vooruitzicht om bij ernstige ziekteverschijnselen niet de nodige medische behandeling te kunnen krijgen, lokt niet aan.
– Ook andere maatregelen zullen beter worden nageleefd, zoals de 1,5-metermaatregel, om dezelfde reden.
– Het resultaat zal zijn dat veel minder mensen ernstig ziek zullen worden. De opnamebehoefte neemt snel af, zodat de ziekenhuizen beneden het kritieke percentage blijven.
Als ik dit zo schrijf, denk ik oprecht het goede antwoord op de impasse te hebben. Tegelijk moet ik wel iets wegslikken. Ik realiseer me dat ik zelf, als 65-jarige, weliswaar dubbel geprikt, een van de patiënten zou kunnen worden voor wie geen plaats is in het ziekenhuis. Toch wil het er bij mij niet in dat ik dan slachtoffer word van een onrechtvaardigheid. Of het moest de onrechtvaardigheid zijn van hen die de regels aan hun laars lappen. Maar niet de onrechtvaardigheid van het ziekenhuisbeleid. Want het ziekenhuis moet in de volle breedte dienstbaar kunnen zijn aan ernstig zieken. Daar mag onverantwoord gedrag tijdens een pandemie geen afbreuk aan doen.