Achter op het Kerkblad voor het Noorden, een infoblad voor de CGK in Noord-Nederland tot en met een deel van Overijssel en Flevoland, vinden we wekelijks de jongerenpagina. Het hoekje rechtsonder is gereserveerd voor het Prikbord met de aankondiging van bijeenkomsten voor jongeren: praiseavonden en jeugddiensten. Daarin valt het veelvuldige gebruik van de Engelse taal op.
Zo worden we uitgenodigd voor een dienst onder het thema ‘Look a little bit closer’. Een andere dienst heet Crosspointdienst en heeft als titel ‘God is calling’, met tussen haakjes de verklarende toevoeging: Gods leiding in jouw leven. Een volgende titel wordt niet nader toegelicht: ‘Grunn’s next top model’. Weer een andere dienst heeft weliswaar de oerhollandse titel ‘Feest met de Geest’, maar maakt deel uit van een serie Cross-Road diensten.
Wat zit er achter het veelvuldige gebruik van de Engelse taal, zo vraag ik mij af. Vermoedelijk moet het in het Engels allemaal wat indrukwekkender klinken. Engels is internationaal de meest gangbare taal. Als je je van deze taal bedient, wek je de suggestie dat je het Nederlandse provincialisme ontstijgt en dat je meetelt. Je voelt je nog meer serieus genomen, want je wordt in een vreemde taal aangesproken en je wordt nog in staat geacht die te begrijpen ook. Dat stel ik me er ongeveer bij voor.
Eigenlijk betekent dit, dat we elkaar niet benaderen het niveau waarop we leven, maar dat we worden opgefokt om meer te lijken dan we zijn. Waarom laten onze jongeren dat toe? Kennelijk zijn ze er gevoelig voor. En die gevoeligheid zal wel samenhangen met een behoefte geïmponeerd te worden. En als je er vatbaar voor bent geïmponeerd te wórden, is imponeren je levenswijze. Maar waarom zou je willen imponeren? Waarschijnlijk omdat je onzeker bent over jezelf en je die onzekerheid wilt verbergen.
Nu past het wel bij de jeugd om onzeker te zijn over zichzelf. Is het dan de goede methode hen in onze benadering te helpen die onzekerheid te maskeren? Of is het beter hen aan te spreken op het niveau waar ze zich in werkelijkheid bevinden? In het algemeen denk ik dat een belangrijke eigenschap van een doeltreffende verkondiging is, dat ze ontdekkend is, ontdekkend in wie God voor je is, en ontdekkend voor wie je zelf bent. Een Engelstalige aankondiging appelleert aan je grootsheid en verhult daarmee je onzekerheid. Dat is het tegendeel van de ontdekkende benadering.
Het is fantastisch dat jongeren in hun eigen leefwereld worden aangesproken. Bij die leefwereld hoort ook de veelal Engelstalige muziek. Volgens mij werkt daar hetzelfde mechanisme van verhulling van onzekerheid. ‘I love you’ zingt veel gemakkelijker dan ‘Ik hou van jou’. In een vreemde taal neem je afstand van jezelf. Bij die eigen leefwereld moet daaarom niet alleen worden aangesloten, die leefwereld moet ook worden doorgeprikt.
Er is trouwens ook iets positiefs te melden. De laatste jaren heeft de EO voor zijn jongerendagen Nederlandstalige thema’s bedacht, de jeugd zingt in Opwekking meest Nederlandstalige liederen, en de rubriek rechtsonder op de achterpagina van het Kerkblad voor het Noorden heet nog steeds geen Noticeboard, maar gewoon Prikbord.