Revisieverzoeken afgewezen (9): Ambt neerleggen

Wat moet je doen als je het niet eens bent met de homo-uitspraak van de synode? Ik haal de passage uit het revisierapport daarover nog een keer aan:

Voor wie zich door enig besluit in geweten bezwaard voelt, is er het recht van appel of revisie. Wanneer de kerken zich naar aanleiding daarvan opnieuw over een zaak hebben uitgesproken, wordt de zaak vast en bondig verklaard. Ambtsdragers die zich dan nog bezwaard voelen, kunnen twee dingen doen: zich schikken – terwijl ze hun bezwaren in hun ambtelijke werk voor zich houden -, of hun ambt neerleggen. (p. 145)

Het eerste, zich schikken en de bezwaren voor jezelf houden, daarover ging het de vorige keer. We zagen dat dit pad onbegaanbaar, want ongereformeerd is. Wat is het alternatief? Je ambt neerleggen.

Je ambt neerleggen? Dat zou een eigenmachtige daad zijn! Wij geloven dat wij tot het ambt door God geroepen zijn. Dat waartoe je door God geroepen bent, mag je niet neerleggen. Daar kun je niet onderuit. Als je dat toch doet, maak je je schuldig aan trouweloze verlating van de dienst, om het met kerkelijk jargon te zeggen. Hoe kan de synode dan als alternatief voor je bezwaren inslikken noemen: je ambt neerleggen? Dat is oproepen tot ontrouw.

Oeps. Foutje (helaas niet het enige). De synode bedoelt het natuurlijk niet zo ongeestelijk. Ze had het wat netter moeten formuleren: het alternatief is, dat je ontheffing vraagt uit het ambt. We gaan ons er een voorstelling van vormen hoe dat moet gebeuren. Een ouderling of diaken vraagt ontheffing aan zijn kerkenraad, een predikant vraagt ontheffing uit zijn ambt aan de classis, en een complete kerkenraad vraagt ook ontheffing aan de classis, gecombineerd met het verzoek dat de classis de leiding over de gemeente voorlopig overneemt.

Een absurde gedachte is dat. Waarom zou een ouderling, diaken, predikant of complete kerkenraad ontheffing moeten vragen? Omdat ze zich aan de Bijbel, de belijdenis en de kerkorde willen houden? We hebben in een aantal vorige afleveringen gezien,
– dat velen die het homobesluit van de synode 2013 hebben afgewezen, dat op goede Bijbelse gronden hebben gedaan,
– dat die argumenten door de synode niet weerlegd zijn en dus nog recht overeind staan,
– dat de revisieaanvragers aan de Schrift hoger gezag toekennen dan aan een synodaal besluit, in overeenstemming met de Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel 7,
– dat zij handelen in overeenstemming met artikel 31 uit de kerkorde wanneer zij een synodebesluit niet voor vast en bondig houden, omdat zij met argumenten hebben aangetoond dat dit besluit geen solide Bijbelse basis heeft.

Op welke gronden zou de kerkenraad of de classis het verzoek tot ontheffing kunnen inwilligen? Als je binnen het kader van de belijdenis het niet met elkaar eens bent over de interpretatie van Bijbelteksten over een bepaald onderwerp, kan toch niet het ene deel dat toevallig of structureel op de kerkelijke vergadering oververtegenwoordigd is, het andere deel het zwijgen opleggen of diskwalificeren? Dat zou van de kerkelijke vergadering die dat doet een even eigenmachtig handelen zijn als ‘je ambt neerleggen’.

Synode, waar ben je mee bezig?

De volgende keer vragen we ons af, welke anderen mogelijkheden er zijn om op de synodebesluiten te reageren als je het er op principiële gronden niet mee eens bent, mogelijkheden die in het revisierapport niet zijn genoemd.