Op mijn eerste artikel over Taizé heb ik diverse kritische reacties gekregen. Ik was zelf ook kritisch. Daarom is het een goede zaak dat mijn stem tegenstemmen oproept. Niet alles geef ik door, maar wel die zaken die voor een evenwichtig begrip van belang zijn. Bij sommige opmerkingen volsta ik niet met ze door te geven, maar ga ik er kort op in.
Het was mij opgevallen dat in de diensten enkele korte bijbelgedeelten werden gelezen, maar dat er geen verkondiging was. Naar mijn besef ontbrak daarmee een wezenlijk onderdeel van de eredienst.
Daar werd tegenover gezet, dat je van Taizé alleen een goede indruk kunt krijgen als je het gehele programma volgt. Aan het begin van de week worden er internationale groepen van jongeren gevormd die iedere dag van de week bij elkaar komen om een bijbelstudieprogramma te volgen. Verder worden er lezingen gegeven die voor een deel ook op bijbelgedeelten ingaan.
Verder merkte ik op, dat de gebeden erg algemeen bleven en weinig concreet werden. Anderen verklaren echter de ervaring te hebben dat juist wel concreet voor de noden in de wereld gebeden werd: voor christenen in gebieden waar vervolging heerst, voor mensen in gebieden waar rampen hebben plaatsgevonden, voor regeringen en overheden. Juist het internationale karakter van de gemeenschap werd een belangrijke factor genoemd om een sterke betrokkenheid met veel gebieden in de wereld te hebben.
Tegenover het ontbreken van een schuldbelijdenis werd verwezen naar de eigen liederenverzameling, waarin vaak ‘Heer ontferm U’ de basis is en concrete zonden worden benoemd.
Iemand verbaasde zich erover dat ik afzag van deelname aan de maaltijd, juist omdat essentiële elementen in de dienst ontbraken. In zijn beleving is juist de maaltijd van de Heer een sterk verenigend punt bij alle verscheidenheid in geloofsbeleving.
Van de positieve aanvullingen neem dankbaar kennis en ik geef ze bij dezen graag door.
Tegelijk worden daardoor bij mij weer gedachten opgeroepen. Enkele daarvan geef ik door.
Verkondiging is voor mij in een kerkdienst zo essentieel, dat dit onderdeel voor mij onmisbaar is. Verkondiging is de manier waarop God mensen sprekend ontmoet en tot leven roept. Verkondiging heeft daarmee iets extra’s in vergelijking met bijbelstudie. De nadruk ligt op de ontmoeting met de levende God die spreekt.
Zonder deze ontmoeting met God, dit ontvangen van en buigen voor zijn Woord hangt voor mij het avondmaal in de lucht. De maaltijd is een bevestiging van de woorden die God tot ons spreekt en waarmee Hij ons opneemt in zijn gemeenschap.
Als we schuld belijden, gaan we verder dan te bidden om ontferming. Het ‘Heer ontferm U’ heeft betrekking op de nood van de wereld. De schuldbelijdenis concentreert zich op onze concrete schuld daarin. In de Taizé-zangbundel 2010-2011 die ik daar heb aangeschaft, kom ik behalve in het getoonzette ‘Onze Vader’ (‘Vergeef ons onze schulden’) niet één schuldbelijdenis tegen.
Tegelijk ervaar ik veel positiefs in Taizé, vooral in de liederen. Dat mijn eerste stukje overwegend kritisch is uitgevallen komt waarschijnlijk omdat ik met een hoge verwachting naar Taizé toe was gegaan. In die hoge verwachting ben ik teleurgesteld.