Onlangs is Dien de Haan 75 jaar geworden. Zij is niet de enige die na verloop van levenstijd dit voorrecht mag genieten, maar in haar geval is er reden daar bijzondere aandacht aan te geven. Dien is geen gemiddelde vrouw. Zij heeft veel mogen betekenen in het koninkrijk van God. Het is de moeite waard bij haar stil te staan in erkentelijkheid voor wat God ons in haar geschonken heeft.
Wat mij in haar boeit is een combinatie van eigenschappen. Zij is diep gelovig en toegewijd aan het heil van mensen. Tevens is zij helder van geest en heeft zij een uitermate ontwikkeld taalgevoel. Zij is mild en zacht als het gaat om het bijstaan van een mens in nood. Daarentegen is zij fel en scherp als het aankomt op het strijden tegen onrecht en het beschermen van mensen tegen oordelen van anderen.
Zij is behoudend en progressief tegelijk. Ik gebruik deze woorden met enige aarzeling. Zij doen zo snel tekort aan wat iemand bezielt. ‘Behoudend’ en ‘progressief’ zijn kwalificaties waarmee mensen beoordeeld worden vanuit de criteria die voor anderen maatgevend zijn. Daarmee komt de eigen drijfveer van Dien onvoldoende tot zijn recht. Zij is authentiek, in het beoefenen van de persoonlijke omgang met God, noem dat behoudend, én in het gaan van eigen wegen in het getuigenis aangaande Gods liefde. Het feit dat zij vrouw is, is voor haar geen belemmering om te spreken in godsdienstige samenkomsten, en het feit dat een ander niet hetero maar homo is, is voor haar geen reden om een gereserveerde houding aan te nemen. Laat dat dan maar progressief heten.
Dien is nooit gehuwd geweest. Daardoor is haar veel onthouden. Zij is daarvan diep doordrongen. Tegelijk heeft God haar in het ongehuwd zijn mogelijkheden gegeven die zij anders niet zou hebben gehad. Daarom zal zij persoonlijk beamen dat zij per saldo een rijk leven heeft geleid.
Een eerlijk, hartstochtelijk, markant mens, met trouwens een hartgrondige hekel aan kerkpolitiek.
Hoe heeft zij al die eigenschappen kunnen gebruiken in de dienst van haar Verlosser? Jarenlang is zij hoofdredacteur geweest van het evangelisatieblad De Elisabethbode. Onder het pseudoniem Annie Verdelman publiceerde zij pastoralee overdenkingen. Zij gaf lezingen en had veel contacten. In de christelijke gereformeerde kerk van Zwolle heeft zij zich met liefde ingezet binnen het pastoraat en de ontwikkeling en uitvoering van de ontmoetingsdiensten voor een brede kring van belangstellenden, veelal van buiten de kerk. Jarenlang was zij redacteur van het Kerkblad voor het Noorden van de CGK. Daarin zijn veel bijdragen van haar hand verschenen over de ontwikkeling van het kerkelijk leven, over de geloofsbeleving en over de vormgeving van het christen-zijn. Voor mensen in de knel was en is zij een toevlucht. Zij luistert naar hen, bemoedigt hen en bidt voor hen.
Zo heb ik haar persoonlijk ook beter leren kennen. Dat was in de tijd dat de verschijning van mijn boekje over homorelaties veel weerstanden opriep en een grote druk op mij en mijn directe omgeving teweegbracht. Zij hoefde geen moment te aarzelen om mij daarin pastoraal te steunen en met mij mee te denken. Zo iemand heb je in zulke omstandigheden nodig. Zij was er.
Op 15 augustus is in een ruime maar besloten kring aandacht gegeven aan het leven van Dien. Aan de genodigden is verzocht of zij op een A4-blad een persoonlijke bijdrage voor Dien willen samenstellen.
Ik denk dat ik haar deze bijdrage op mijn weblog maar aanbied.