Iedereen heeft boter op zijn of haar hoofd, niet alleen de directeuren van de woningcorporaties, maar ook de successieve ministers die niet tijdig hebben ingegrepen en zelfs de Kamer niet tijdig hebben ingelicht, en ook de Kamer zelf, die in 1994 ervoor heeft gezorgd dat de woningcorporaties werden verzelfstandigd en voor wie zelfregulatie jaren lang het toverwoord was, zodat adequaat ingrijpen van de politiek uitbleef.
Iedereen is schuldig, dat is de onthutsende conclusie van de parlementaire enquêtecommissie onder de resolute leiding van Ronald van Vliet. Het gaat om bijna 4 miljard euro weggegooid geld, dat door huurders en belastingbetalers moet worden opgehoest.
Behalve onthutsend is deze uitkomst ook onbevredigend. Want als iedereen schuldig is, is iedereen verontschuldigd. Kan hier niet wat meer differentiatie worden aangebracht? Ik mis die node in de verslaglegging van de publicatie van het vernietigende eindrapport.
Wat ik vooral mis, is een analyse van de manier waarop verschillende politieke partijen zich in het verleden in dit debat hebben opgesteld. ‘De’ Kamer heeft dit allemaal op z’n beloop gelaten. Dat is wel een heel massieve benadering. Binnen die Kamer is het nagenoeg nooit koekoek één zang.
Graag zou ik weten: welke partijen hebben dit onzalige beleid van zelfregulatie gesteund? Welke partijen hebben zich ertegen verzet? En welke argumenten hebben ze hiervoor aangevoerd? Zijn de argumenten door de voorstanders serieus beantwoord?
Na 20 jaar zou ik de politieke partijen nog graag op hun optreden in dit dossier afrekenen. Dat hebben ze verdiend. Dat is ware democratie. En de partijen die hebben gewaarschuwd voor deze heilloze weg, moeten alsnog worden beloond.
Ik verzoek de kranten hierover een boekje open te doen. Deze gebeurtenissen mogen niet zonder gevolgen blijven voor de verkiezingscampagne in de aanloop naar de verkiezingen in maart 2015.