Het aantal christenen dat op een niet-christelijke partij stemt is groot. Het zou beter zijn als dat anders was. In deze blog leg ik uit waarom zij op 22 november op een christelijke partij zouden moeten stemmen en waarom dat de ChristenUnie zou moeten zijn.
Dit heeft te maken met de gesteldheid van de democratie. We weten allemaal dat de democratische staatsvorm kwetsbaar is. Het gaat mij hier specifiek om de kwetsbaarheid die ontstaat in een libertijnse samenleving. Dat is een samenleving die beheerst wordt door de kernwaarde van absolute individuele vrijheid. In zo’n samenleving komen we steeds meer terecht. Burgerlijke ongehoorzaamheid wordt normaal. De keuze voor een politieke partij wordt niet bepaald door een basisvisie op een goede samenleving, maar door de vraag welke partij de subsidie op kinderopvang handhaaft of uitbreidt.
Wat voor soort maatschappij levert dit op? Een waarin abortus als mensenrecht wordt erkend, waar het menselijk geluk wordt beleden als recht, waar euthanasie uit het wetboek van strafrecht wordt gehaald, waar bijzonder onderwijs niet langer wordt gesubsidieerd, de opvatting dat God de mens als man of vrouw heeft geschapen steeds krachtiger wordt weersproken, waar godsdienst wordt gewantrouwd, de kerkgang op zondag steeds minder wordt ontzien, tractoren op en bezettingen van snelwegen als onderdeel van de vrijheid van meningsuiting worden beschouwd, en mensen voor de rest van hun leven worden afgerekend op een vroegere misstap of een onwelgevallige opvatting. Het is een maatschappij die van de weeromstuit zelf onverdraagzaam wordt tegen mensen die de libertijnse principes afwijzen.
Op veel plaatsen en veel manieren zien wij het verzet groeien tegen deze nieuwe maatschappij die zich van traditionele waarden emancipeert. Dat verzet heeft veelal helaas een antidemocratisch gezicht. Denk aan de MAGA-Republikeinen van Donald Trump, gesteund door veel evangelicale gelovigen die weerzin voelen bij de libertijnse invloeden in de Democratische Partij. Verder aan staatshoofden als Viktor Orban en Vladimir Poetin, die hun dictatoriale voorkeuren rechtvaardigen met kritiek op de westerse ideologie, met steun van de kerk. Maar ook aan populistische partijen in West-Europa, al hebben die een eigen gezicht. Zij bespelen – met aantrekkingskracht op behoudende christenen – gevoelens van onbehagen over het verlies van veilige zekerheden. Daarbij richten ze zich vooral op de ontkenning van lastige problemen als de asielstromen en het klimaat. Voor de rest sluiten ze op veel punten min of meer aan bij de libertijnse agenda.
Hier lijkt zich een dilemma af te tekenen, niet overal acuut , maar wel als tendens. Dat is het dilemma tussen óf een democratie gekenmerkt door libertijnse waarden óf een dictatoriaal bestuur. Hier nu is de ChristenUnie van onschatbare betekenis, omdat zij én de democratische principes huldigt én opkomt voor fundamentele waarden, gefundeerd in een godsdienstige overtuiging.
De democratie is het waard te worden gekoesterd, omdat zij volgens Churchill weliswaar de slechtste regeringsvorm is, maar dan toch de slechtste op alle andere na. Het belang van een fundamenteel geloof hoeft aan christenen, die in deze blog worden aangesproken, niet te worden uitgelegd, dunkt me.
De ChristenUnie is in dit opzicht te prefereren boven de partij van Omtzigt, het CDA en de SGP. De ChristenUnie is als hoedster van de democratie betrouwbaarder dan de SGP die altijd nog naar de theocratische gedachte neigt, en zij schuwt regeringsdeelname niet. Hulde! Tegelijk is zij hoedster van fundamentele humanitaire waarden, geworteld in het verstaan van de werkelijkheid als schepping van God met de betekenis die Hij eraan geeft. Daarin is de partij betrouwbaarder dan Omtzigt en het CDA . Die zijn in de verantwoording van hun principes vager. Het CDA heeft in het verleden helaas bewezen als bestuurs- en machtspartij zich ver van haar uitgangspunten vandaan te bewegen. De herbronning van lijsttrekker Bontenbal is lofwaardig, maar kan niet opwegen tegen het kwaad dat tot voor kort geschiedde.
Daarom, medechristenen, wees je bewust van je verantwoordelijkheid! Opkomen voor democratie is niet genoeg. Dat leidt tot een samenleving die steeds verder vervreemdt van de waarden van God, een samenleving die in de grond van de zaak steeds onbarmhartiger wordt. Of, zoals ik in een advertentie van een uitvaartonderneming las: ‘Eerst lekker leven en dan een mooi einde’. Laten we onze gezamenlijke macht als kiezers gebruiken om een positieve invloed uit te oefenen. Dat doen we door onze stem te geven aan de ChristenUnie.