Een laatste oproep

Synode
Volgende week (vanaf 25 maart 2025) komt de synode van de CGK weer bij elkaar. De kaarten zijn natuurlijk allang geschud. Dat is mijn reële vrees. Wat dat betreft komt deze blog te laat. Alhoewel, de besluiten worden dán genomen, niet eerder. Alles daarvóór is voorbereiding. Het lijkt erop dat een voorstel wordt voorbereid om uit elkaar te gaan. Een kennelijk zwaarwegend argument daarvoor is: we zijn met elkaar getrouwd. Dat betekent: het ene deel van de kerken is medeverantwoordelijk voor wat het andere deel doet.

Podcast
Daarmee grijp ik terug op de podcast van Dick en Daniël (ND) met mijn collega’s Anton Egas en Henk Mijnders. Een belangrijk punt van Egas was dat hij niet verantwoordelijk wil zijn voor keuzes in andere gemeenten om vrouwen in het ambt toe te laten en samenwonende homo’s aan het avondmaal. De vraag was: ben je daar dan verantwoordelijk voor? Zijn antwoord luidde: we zijn toch met elkaar getrouwd!

Bruid van Christus
Als gemeenten zijn wij niet met elkaar getrouwd. We zijn wel verbonden in het geloof in de ene Heer, maar blijven zelfstandig. Wij hebben geen verbond met elkaar gesloten. Gód heeft een verbond met ons gesloten. De kerk is de bruid van Christus. De kerk is met Christus getrouwd. Dat is de bijbelse beeldspraak.

Onze verantwoordelijkheid
Dat betekent: wij zijn niet verantwoordelijk voor alles wat in andere kerken besloten wordt. Dat kunnen we loslaten zonder ons geweten geweld aan te doen, en zonder elkaar los te laten. Sterker uitgedrukt: onze verantwoordelijkheid is dat we elkaar vasthouden. Als wij onze handen van elkaar aftrekken, trekken wij een deel van de CGK van Christus af. Christus is niet polygaam. Hij heeft maar één bruid.

Eén heilige, zichtbare kerk
Deze heilswerkelijkheid van de kerk als Christus’ ene bruid is normerend voor hoe wij met elkaar omgaan. Van die kerk belijden wij dat ze één is en heilig. Dat betekent: blijf van haar af met je bezoedelde handen. En kom niet met de uitvlucht dat het bij de ene kerk om de onzichtbare kerk gaat. Zowel in het Nieuwe Testament als in de belijdenis gaat het bij de kerk om een zichtbaar geheel, al heeft ze net als elke mens, elke groep en elk huwelijk ook een onzichtbare zijde.

Een laatste oproep van mijn kant.